Mnie skłonił do wyboru Manjaro jego konkurent (o ile w ogóle tak można go nazwać) czyli Linux Mint. Siedziałem na Mint z Xfce bardzo długo, prawie 2 lata i był to mój trzeci linux w tzw. trybie na dłużej. Przed nim był Ubuntu a jeszcze wcześniej chwila na Debianie i długa chwila na Auroxie, zatem numer uno przy mojej przesiadce na Manjaro to był Mint. Dlaczego? Ano dlatego że zaczęła wk…ć mnie ich polityka, pakiety tak stare że płakać się chciało. Szczerze przyznam że nowe wydania Minta uwzględniają raczej do 10% nowości, reszta to poprzedni stan systemu. Niczego tam nie robili, nie poprawiali, nie usprawniali, wydają nowe cyferki i krzyczą że cacy a w realu (nawet teraz przy wersji 20.X) tuż po instalacji mamy jeden wielki UPDATE i zasysa z internetu kolejne GB. Prosty przykład to np. Youtube-dl którego używa wiele osób, mamy nowego Minta w wersji powiedzmy 20.1, jest początek roku 2020 a w Mincie i ich repo znajduje się Youtube-dl z … września 2018. I tak jest ze wszystkim innym a szlag nas trafia gdy zaczynamy bajerzyć system i oprogramowanie i układać wszystko pod siebie. Wtedy okazuje się że 80% bibliotek w Mięcie to prehistoria i … tak naprawdę “naprawdę” szlag człowieka trafi gdy ręcznie musi to wszystko update’ować.
Na Manjaro zasiadłem z czystej ciekawości bo wszyscy chwalili Archa i pacmana. Na Archa emocjonalnie mnie stać wtedy było jak dzisiaj na Gentoo więc trafiło na Manjaro.
Przy wyborze Archo-podobnego zwracałem uwagę tylko na dwie rzeczy, pierwsza to istnienie Xfce na którym lata spędziłem oraz info na temat samego wydawcy systemu. Nie chciałem aby były to jakieś tylko i wyłącznie “zaOdrzańskie” spece od inwigilacji WprostRzeczpospolitej heheheh, ale mi się powiedziało … zatem zwracałem uwagę na to, kto przy tym siedzi.
Ekipa Manjaro Manjaro Team znana i jest multi narodowa więc ok, niech tak zostanie. Próbowałem przed Manjaro kilka innych distro np. https://endeavouros.com ale tutaj był mały bug że tak powiem z ilością połączeń z sewerami na całym świecie. Niby Poerwoatmodjo udawał że coś zmienia i że zmieni ale nic się nigdy nie zmieniło. System po instalacji nawiązywał zawsze od 30 do nawet 60 połączeń z różnymi IP w świecie i sam Bryan nie był na mocy logicznie powiedzieć dlaczego tak jest. Uznałem system za jakiś experyment typu Windows10 i dałem na luz.
A trzeci powód dlaczego osiadłem i zostałem to wyraz pacman Tego tłumaczyć nie trzeba. Terminal i zarządzanie softem i wszystkim innym w Archu/Manjaro to bajka.
W Manjaro śni mi się jeszcze jakiś nowy instalator tak aby można byłopodczas instalacji wybrać sobie zestaw ikon, tapet, dźwięków, jajek i reszty do customizacji już przy instalacji, albowiem większości nie potrzebuję. Przydałby się też spisik każdej paczki przy instalacji i PTASZEK (instaluj albo nie, paczka po paczce alfabetycznie). Byłaby bajka.
Miały być dwa powody a zrobiły się trzy, zatem dodajmy jeszcze jeden. Brak problemów ze sprzętem i szybkość Xfce na Manjaro. Ja nie gram w gry i nie używam kart dedykowanych, pracuję tylko na laptopach realnie lub w wirtualizacji i tylko na kartach Intela. Praktycznie, problemów nie mam jakichkolwiek. Obecnie siedzę już na 5 generacji Intela a na Linuxie przerobiłem wszystkie poprzednie, nie było nigdy problemów. Powoli szykuję się na gen.6/7 i DDR4 i sądzę że Manjaro można spokojnie polecić nawet bardzo początkującym bo… pobawią się Ubuntu/Mintem a potem ujadają że linux to szajs.
Do Linuxa przesiadłem się, gdy na moim dość słabym lapku każda kolejna aktualizacja windowsa 10 powodowała spadki wydajności. System coraz wolniej się uruchamiał, często się zawieszał, wyskakiwały bluescreeny itd. itp. W internecie znalazłem info o linuxie i postanowiłem na owym laptopie go wypróbować. Zacząłem od Ubuntu ale ciekawość sprawiła, że zacząłem sprawdzać inne dystrybucje m.in. xubuntu, mint 20, jednak żaden system mi nie przypasował do końca. Ostatnio mój PC się zfajczył, więc zacząłem próbować grać na laptopie na w/w dystrybucjach co nie było satysfakcjonujące pomimo słabego laptopa pojawiały się inne problemy. Także szukałem dalej, aż trafiłem na manjaro i tu od razu poczułem różnice. Gry w końcu się zaczęły uruchamiać jak należy, (wciąż mam małe problemy ale myślę, że z waszą pomocą da się to ogarnąć ) laptop działa szybciej i stabilniej. Widać nawet różnice w tym jak manjaro steruje karta dźwiękową, na ubuntu czy na mint dźwięk był wyraźnie niższej jakości niż na manjaro. Sam wygląd też mi bardziej pasuje no i oczywiście to, że jest to dystrybucja rolling release. Wygląda na to, że zapewne jak już ogarnę swojego PC to tam też wyląduje manjaro i zostanę przy tym systemie na stałe (windows już mimo wszystko jest zbyt irytujący).
Ja wybrałem Manjaro bo po pierwsze jest lekki, po drugie stabilne, po trzecie ma wszystkie potrzebne sterowniki, po czwarte, co ma chodzić, chodzi (na Ubuntu mi nie działaly aplikacje OpenGL (Minecraft itd.). Manjaro to po prostu dopracowany Linux.
Witam, jestem tutaj nowy.
Moim pierwszym systemem kiedyś był ubuntu zamienianym, co jakiś czas na minta. Oba mnie zirytowały, bo coś mi tam po pewnym czasie wysiadało lub funkcjonowało nie tak jak trzeba. Na netbooku mam antixa i od wielu lat mi wiernie służy.
Wybrałem Manjaro bo zawsze mi się podobał, ale wydawał mi się dla mnie za trudny. Jak nie manjaro to co?
U mnie powodem była chyba rosnąca nienawiść do Windowsa. Na głównym komputerze stacjonarnym mam Windowsa 7, który służy mi dzielnie, natomiast jest już niewspierany. Powoli więc rozglądałem się za czymś innym jako że Win10 nie zdzierżę (chodzi o dziwne zagrywki Microsoftu, telemetrię, przerzucanie całych ton GB danych w tle, filozofia systemu-usługi…).
Kupiłem jakiegoś starego używanego laptopa, aby mieć bezpieczny poligon doświadczalny i zacząłem testować różne dystrybucje. Zaglądałem na DistroWatch i sprawdzałem co tam jest w tych czasach popularne. Zostałem przy Manjaro KDE i po kilku miesiącach uważam, że to fajny, ładny i prosty system. Zdarzają się co prawda mniejsze błędy lub małe problemy, ale w porównaniu do moich pierwszych przygód z Mandrivą w 2007 to jest niebo a ziemia.
Po kilku tygodniach zabawy stwierdziłem, że to już czas na instalację na moim głównym komputerze PC, no i teraz mam dwa Manjary (+ chwilowo Win7 jako dualboot).
Owszem - była, ale tak jak mówisz wystarczy odinstalować i ukryć odpowiedzialne za to paczki aktualizacji. W Windowsie 10 jest to niemożliwe. Niby pododawali jakieś opcje wyłączenia tego, ale albo są one tylko czasowe, albo nic nie dają, a system i tak przerzuca całe gigabajty danych w tle. Miałem ostatnio styczność z dwoma w miarę nowymi laptopami z dziesiątką (dyski HDD). Laptopy były praktycznie nieużywalne. W tle było po 10+ procesów żrących jakieś dane z dysku, skanujące i ściągające coś z neta. Próby wyłączenia tego niewiele dawały, a instalacja zewnętrznych narzędzi jest ryzykowna - system potrafi się po tym wysypywać, a z każdą kolejną aktualizacją systemu trzeba kombinować od nowa. Jedyne rozwiązanie to była wymiana dysków na SSD, bo one radzą sobie o wiele lepiej z wieloma rzeczami na raz. Nie wiem, może Microsoft trochę ogarnął już temat i nie zbiera już tylu danych i system chodzi lepiej niż kiedyś - niesmak jednak pozostaje. Pozdrawiam
Co mnie skłoniło do spróbowania Manjaro?
Strona Distrowatch i jego miejsce.
Prostota obsługi - do użytkowania prosto z pudełka.
Manjaro moim zdaniem jest bardzo przejrzysty.
Dla domowego użytku jest spoko. Jest dużo perełek w tym linuksie.
Obejrzałem film historię Linuxa. Moim zdaniem Linux to w pełni sprawny system operacyjny.
Ja używam Manjaro tylko dlatego, że ma opóźnione aktualizacje względem Archa, dzięki czemu jest bardziej stabilne. Nie mam niestety czasu by czytać forum przed każdą aktualizacją, jak to trzeba robić w przypadku czystego Archa, oraz czasu na późniejszą ewentualną naprawę systemu. Takie rzeczy jak instalator Calamares czy menedżer ustawień jądra, języków itd.to tylko wygodne dodatki, ale wiem jak można się bez nich obejść. Gdyby Arch posiadał podobnie jak Manjaro 3 gałęzie rozwoju, to zostałbym przy Archu. W Manjaro niepokoją mnie korporacyjne zapędy twórców, ale na razie nie jest to prowadzone w takim stopniu jak w Ubuntu i jego pochodnych typu Deepin czy Zorin, gdzie użytkownicy są poddawani telemetrii. Bardziej przypomina to co politykę System76, który po prostu sprzedaje laptopy ze swoim Popem.
Witam.
Jak wielu użytkowników Linuxa miałem w swoim życiu okres distro hoppingu. Szukałem dystrybucji stabilnej lecz chciałem także mieć dostęp do w miarę aktualnego oprogramowania. Dystrybucje punktowe zapewniały mi dużą stabilność lecz jak wiadomo posiadają coraz bardziej starzejące się oprogramowanie (choć Snapy i Flatpaki trochę poprawiają sytuację).
Wydaje mi się, że Manjaro jest właśnie dystrybucją której szukałem i mam nadzieję, że Manjaro pozostanie ze mną na dłużej.
Nie byłbym pewny tak śmiałej tezy Niestety, ale pieniądz ma nie ograniczoną moc wpływu, na człowieka. Co do istoty wątku, to ja wybrałem Manjaro bo: jest w pełni gotowy do pracy out of box, stabilny, mimo że to rolling, cechuje się doskonałą kulturą pracy, bardzo dobrze obsługuje moją leciwą kartę graficzną, co pozwala czasem zagrać bez klatkowo…stresowo
Rozwaliło mnie to.
Wygląda na to że Distrowatch jest mało wiarygodne.
Wpisywałem inne dystrybucję i Manjaro ma najwyższe notowania.
Sprawdzałem też Endeavour OS, który oparty jest o archlinux i ma mniejszą popularność.
Mnie podoba się prostota w Manjaro mnóstwo pakietów gdzie można samemu decydować co zrobić.
Na dodatek nadaję się do gamingu.
Ktoś próbował z dystrybucją Manjaro Linux From Scratch?
Czytałem o polskiej wersji Mabox ale może ktoś się może wypowiedzieć na jej temat jeżeli próbował?
Tego tłumaczyć nie trzeba. Terminal i zarządzanie softem i wszystkim innym w Archu/Manjaro to bajka.
) laptop działa szybciej i stabilniej. Widać nawet różnice w tym jak manjaro steruje karta dźwiękową, na ubuntu czy na mint dźwięk był wyraźnie niższej jakości niż na manjaro. Sam wygląd też mi bardziej pasuje no i oczywiście to, że jest to dystrybucja rolling release. Wygląda na to, że zapewne jak już ogarnę swojego PC to tam też wyląduje manjaro i zostanę przy tym systemie na stałe 
(+ chwilowo Win7 jako dualboot).
Niestety, ale pieniądz ma nie ograniczoną moc wpływu, na człowieka. Co do istoty wątku, to ja wybrałem Manjaro bo: jest w pełni gotowy do pracy out of box, stabilny, mimo że to rolling, cechuje się doskonałą kulturą pracy, bardzo dobrze obsługuje moją leciwą kartę graficzną, co pozwala czasem zagrać bez klatkowo…stresowo 
