-
Kernele w Manjaro możesz zainstalować w konsoli poleceniem
mhwd-kernelalbo graficznie przez odpowiedni moduł ustawień systemowych. W innych dystrybucjach będzie to wyglądać inaczej, mhwd jest narzędziem typowym dla Manjaro. Nowy kernel daje m.in.: nową funkcjonalność, wsparcie dla nowego sprzętu. Ponadto stare kernele z czasem tracą wsparcie, przestajesz otrzymywać poprawki błędów i bezpieczeństwa – używając ich wystawiasz się na niebezpieczeństwo. Warto mieć zapasowy krenel, ponieważ nigdy nie wiadomo kiedy natkniesz się na jakiś błąd w używanym kernelu – wtedy powinieneś być w stanie uruchomić Manjaro z zapasowego. -
Odradzam, bo jestem zwolennikiem minimalizmu w systemie. Aplikacje powinny być spójne z środowiskiem graficznym z jakiego korzystasz lub powinny mieć jak najmniej zależności. Dzięki temu aktualizacje będą znacznie lżejsze. Poza tym zdarzały się sytuacje w przeszłości, że programy pisane z myślą o KDE lub Gnome (oba to dość spore środowiska z całą masą wzajemnych zależności) nie działały idealnie w innych środowiskach – najczęściej był to efekt jakiejś odległej zależności, którą autor paczki zapomniał uwzględnić (lub o niej nie wiedział).
-
Nie wiem jak z .rpm (jakiś sposób pewnie by się znalazł), ale .deb się da. Jednak odradzam, gdyż próba instalacji takiego pakietu może naruszyć jakieś ważne pliki systemowe i w efekcie unieruchomić system. Jeśli jednak koniecznie musisz mieć ten program to powinieneś przynajmniej go przetestować pod Virtualboxem lub na zapasowym komputerze przed instalacją na głównym sprzęcie. Jednak najlepszym rozwiązaniem by było samodzielne przygotowanie pakietu ze źródeł – wtedy wiesz dokładnie co zmienia dana instalacja i w razie problemów możesz w prosty sposób wszystko odkręcić.